La désalpe, St. Bernardhonden en Nick&Simon!

Anderhalve week geleden was ik het hele weekend alleen thuis, omdat het gezin in België was. Vrijdagavond was er een borrel georganiseerd in Lausanne, speciaal voor het leggen van contacten en het ontmoeten van nieuwe mensen. Hier was ik heen geweest en was erg gezellig. Ik heb weer leuke mensen leren kennen!

Zaterdag was er een désalpe in Le Boéchet. Een désalpe is het festival in het najaar, waarbij de koeien terug komen in het dorp, nadat ze de hele zomer in de bergen in de weilanden hebben gestaan. Het schijnt een heel spektakel te zijn, met bloemen, muziek, leuke kraampjes etc. Een soort Zwitsers dorpsfeest dus! Helaas kon niemand van de mensen die ik hier inmiddels ken mee, dus ik besloot alleen te gaan. Toen ik ’s ochtends wakker werd, kwam het alleen met bakken uit de lucht.. Maar ik dacht, optimistisch als ik ben, het zal straks wel droog worden. Wel checkte ik het weer in Le Boéchet op internet (2 graden en 95% kans op neerslag) dus met een extra trui en een paraplu ging ik op weg. Het was 2 uur met de trein en ik moest wel 5 keer overstappen. De paraplu overleefde dit al niet, die heb ik ergens in een trein laten liggen. Ook miste ik nog ergens een aansluiting, waardoor ik in the middle of nowhere me een uur moest vermaken.. Maar uiteindelijk, kwam ik dan toch aan in Le Boéchet waar het feest was en waar het overigens nog altijd regende en ook flink koud was. Het was in 1 woord gezegd gewoon ontzettend sneu. Alle weken mooi weer, zonnig, lekkere temperatuur en precies met dit feest is het gewoon ijskoud en regent het non-stop.. De kraampjes die er gezellig uit zouden moeten zien waren verzopen en de mensen erachter zaten diep weggedoken in hun jassen. Gelukkig was er ook een feesttent waar ik kon genieten van 4 alphoorn blazers, gezellige Zwitserse hoempapa-muziek en volksdansers in klederdracht. Ik vond het prachtig:P Tijdens het zeldzame droge moment had ik buiten een rondje gelopen, de kraampjes bekeken, leuke zeepjes en kaarsjes gekocht en gekletst in mn beste Frans met de mensen daar. Om half 3 zou het echte feest losbarsten en de optocht beginnen. Helaas was dat niet het enige wat losbarstte: de regen was ook weer terug van weggeweest. Ik kon gelukkig half onder de paraplu van iemand anders. De optocht was leuk om te zien, maar ook dit was zo ontzettend zielig voor de mensen. Het muziekkorps was in plastic zakken gehezen, de dieren waren allemaal kletsnat en verzopen, de kindjes van de school die gezellig snoepjes moesten uitdelen, waren aan het huilen van de kou etc. Jammer gewoon! Ook ik had het na 3 kwartier zo ontzettend koud gekregen, ik kon amper nog een foto maken want mn vingers waren bevroren. Op een gegeven moment kwam er zelfs natte sneeuw, dus ik overdrijf echt niet dat het koud was! Ik had 20 minuten in de warme feesttent om op te warmen, voor de trein ging. Dat lukte niet. In de treinen warmde ik steeds een beetje op, maar tegen de tijd dat ik moest overstappen was ik alweer koud. Het lukte serieus niet meer om echt warm te worden. Toen ik een paar uur later thuis was, had ik het nog steeds koud. Ik heb een bad laten vollopen, maar ook daar kreeg ik het na en tijdje weer koud. Dus de helft van het water eruit, nog heter water erin en toen werd ik eindelijk weer warm!

Zondag ben ik met Magdi naar het museum van de St. Bernardhonden geweest in Martigny. Was echt superleuk, die honden zijn zo groot! Je mocht ze aaien en er mee op de foto. Ook was er veel informatie en indrukwekkende filmpjes over hoe ze mensen redden. Door de regen van vrijdag en zaterdag was er veel sneeuw gevallen in de bergen. Zondagmiddag was het helemaal helder en welke kant je ook op keek, je zag overal bergen met sneeuw:D!

In de werkweek die volgde was ik vooral bezig met nachtjes aftellen voor ik naar Nederland zou gaan! Met de jongens ben ik naar verschillende speeltuinen geweest en een middagje naar de kinderboerderij. Het regende gelukkig niet meer en de zon scheen, hoewel het kouder was als die week ervoor.

Vrijdagochtend bracht ik beide kinderen naar school, ik had mn koffer al mee, zodat ik in een keer door kon naar de trein, naar Genève. Vanaf toen ging het erg snel en was ik half 2 geland op Schiphol. Maayke haalde me daar op:D Het was wel heel jammer, ze vertelde dat Joris Linssen van het programma ‘Hello-Goodbye’ net z’n spullen had ingepakt. Met ons verhaal dat ik terugkwam voor Nick en Simon (Maayke had d’r shirt zelfs al aan) hadden we zeker de tv gehaald! Maar helaas zat dat er niet in. We deden rustig aan en gingen met de trein naar Arnhem, daar deden we boodschappen en gingen we eten met Maayke’s broer. Hoe het was om ineens in Nederland te zijn? Nederland is PLAT! Natuurlijk wist ik dat wel, maar ik vond het wel heel erg opvallend, na die weken in de bergen. Verder is het heel bizar om ineens weer Nederlands om je heen te horen en dingen te kunnen vragen of bestellen in het Nederlands. Dat soort zinnetjes zitten meer in het Frans of Engels in m’n hoofd tegenwoordig en opeens hoeft dat dan niet meer. Toen ik in de supermarkt was, was ik ook nog echt in de fase van ‘wooo ik ben in Nederland! Ooooo pepernoten en kijk daar, stroopwafels!’ Zo liep ik zo’n beetje rond, het voelt gewoon bizar.

Met z’n tweeën gingen we na het eten naar het busstation om in de rode stroom van mensen naar het Gelredome te gaan. Het was erg druk, deze avond was dan ook uitverkocht. Toen we naar binnen liepen was dat heel overweldigend! Maayke en ik bleven beide in het gangpad staan, handen voor de mond, van verbazing! Onvoorstelbaar, het was zo groot, zoveel mensen en een enorm podium/decor. Echt fantastisch. Het concert zelf is ook niet te beschrijven, ik had echt met meerdere nummers kippenvel, het was zo mooi! Ik was zo blij dat ik er was en dat ik het geld er voor over had gehad. Nick&Simon zongen echt constant, er zat geen pauze in, behalve bij bijvoorbeeld het gastoptreden van Acda&deMunnik en de 3Js. Het was echt geweldig en veel te snel afgelopen natuurlijk.

Ik bleef in Arnhem slapen bij Maaykes broer en de volgende ochtend zijn we eerst bij zijn voetbal wezen kijken en vervolgens de stad ingegaan voor een broodje. Toen smste mama ook al dat ze in Arnhem waren, dus heb ik de verdere middag met hun gewinkeld, koffie gedronken en bijgekletst. Heel bizar om ze in Arnhem dan even te kunnen zien. Eind van de middag gingen Maayke en ik naar huis. Ik was inmiddels wel weer gewend aan Nederland, doordat ik al een tijdje in Arnhem was, vond ik het niet eens zo heel raar om naar Kallenkote te gaan. Dat is dan toch heel logisch en Nederland blijft toch heel vertrouwd. In Kallenkote was Eric nog niet klaar met werken, waardoor ik als verrassing bij mn oppasgezin langs ging. Dat was heel erg leuk! Ze waren superblij om mij te zien! Eric haalde me daar vervolgens op en toen gingen we samen naar huis. Vet bizar, en toch ook weer niet, het blijft toch je eigen vertrouwde huis. De avond was heel gezellig samen!

Zondagochtend ben ik bij mn oppasgezin wezen eten. Vervolgens had ik nog een uurtje thuis om mn koffer in te pakken enzo en brachten Eric en Nadine mij half 2 naar Schiphol. We gingen onderweg nog eten en kwamen nog in de file, waardoor het nog even haasten werd op het laatst. Gelukkig konden zij nog meelopen naar de douane en vanaf dat moment was ik heel snel gaan lopen naar de gate. Daar aangekomen begonnen ze precies met instappen;) De vlucht zelf ging snel en als je dan vanaf Genève weer Frans om je heen hoort, het kleine treintje naar Pully kunt nemen, je eigen straat inloopt en je huissleutel kunt pakken, voelt het toch alsof je thuis komt. Maar dat is heel raar, omdat je net van huis bent weggegaan. Ik wist dus niet zo goed hoe ik me moest voelen haha. De jongens waren nog even wakker en heel blij dat ik er was:) En toen ik in mn eigen kamer en badkamer stond, was ik toch echt thuis voor mn gevoel. Ik kan dus tot de conclusie komen dat ik 2 thuizen heb!

Inmiddels is het alweer dinsdag en vliegen de dagen weer voorbij. De eerste aupair van het gezin logeert hier nu met haar vriend en beide ouders zijn naar het buitenland vertrokken. Het worden dus drukke dagen (of vooral nachten) Ik hoop maar dat ze goed door zullen slapen. Donderdag nemen Katrien en Kevin de jongens een dagje mee, dus dan kan ik zelf verzinnen wat ik ga doen. En zaterdag zullen Johannes en Desiree al aankomen in Zwitserland! Op de dag dat zij weggaan, komt Maayke hier. En dan duurt het nog een week en dan gaat het gezin naar Amerika en ben ik 2 weken vrij en zal ik ook weer in Nederland zijn, maar dan voor een langere tijd. Dus, je hoort het al weer, mijn dagen zitten volgestopt met leuke dingen:D

Liefs uit Lausanne!

Foto's komen nog...!