Mijn eerste bezoek

Hejhej!

De tweede week van februari begon met een aantal colleges, waaronder de eerste Zweedse les. Het Zweeds is een rare taal. Als je het leest, dan kun je er (als Nederlander) best veel van maken. Van veel woorden kun je de betekenis afleiden, omdat het lijkt op het Nederlands, Engels of juist Duits. Erg grappig is dat! Hoe je deze woorden moet uitspreken, is alleen niet zo grappig.. Dat is namelijk heel erg moeilijk. Heel veel klanken zijn heel erg anders, als hoe je ze schrijft. Maar ik heb natuurlijk deze eerste les al wel iets geleerd:
Jag heter Marcelle.
Jag kommer från Nederländerna.
Jag är tjugo (20) år.
Drie keer raden wat ‘jag’ betekent ;)

De andere colleges die ik deze week had, waren teaching practice en film&video, doordat het rooster hier heel erg onlogisch gepland is, kon ik doordat ik naar deze colleges wilde gaan, niet naar special education helaas. En dat terwijl ik dinsdag, woensdag en vrijdag de hele dag vrij was! Ook deze dagen heb ik goed gevuld hoor, lekker gesport, huiswerk gemaakt en we waren druk bezig met een verklaring van goed gedrag aanvragen. We kregen begin van de week een mailtje dat we zo’n verklaring nodig hebben om stage te mogen lopen. Dingen bij de gemeente is soms al lastig, wanneer je in Nederland bent, laat staan als je in het buitenland bent:P Ook maakte ik met mijn studiegroepje onze eerste film helemaal af en het resultaat is erg leuk en mooi geworden!

Eigenlijk vlogen de dagen voorbij, wat ik helemaal niet erg vond, des te sneller was het vrijdag! Om twee uur ’s middags was het dan eindelijk zo ver, met de bus ging ik naar het Resecentrum (busstation) waar ik een kaartje kocht voor de bus naar Stockholm Skavsta. Ik was blij dat ik er een uur voor uitgetrokken had, want voordat ik een kaartje had was ik een half uur en twee lange rijen verder! Gelukkig zat ik om drie uur in de bus naar het vliegveld:D Ik kwam kwart voor vijf daar aan, en dat was mooi op tijd, want het vliegtuig zou pas half zes landen. Op het vliegveld is alleen niks, maar dan ook niks te beleven. Dus heb ik een tijdje zitten lezen en ben ik twee keer door het winkeltje gelopen. Om tien voor half zes, hield ik het niet meer, en ben ik bij de aankomsthal gaan staan, want stel je nou toch eens voor dat het vliegtuig eerder zou landen?;) Dit gebeurde helaas niet, en ik stond daar maar te wachten en wachten. Om half zes gingen de deuren open, maar nee, een bewakingsman kwam naar buiten lopen. Dus opnieuw wachten.. Een keer waagde ik het, om naar het tv-scherm te lopen, om te kijken of het vliegtuig inmiddels geland was, maar nee ‘still expected’. Gelukkig kreeg ik tien over half een smsje van mama dat ze er waren en wachtten tot ze uit konden stappen. Toen duurde het niet lang meer of de eerste mensen kwamen door de deur. En na heel wat mensen, wat voor mijn gevoel het hele vliegtuig was, kwamen dan ook eindelijk mijn ouders en eric naar buiten gewandeld!:D Heel erg fijn om ze weer terug te zien! Wat was ik blij:D!

Met de gehuurde auto reden we naar Linköping en gingen we eerst mijn kamer bekijken. Omdat het al etenstijd geweest was, hadden we ook erg honger en hebben we pizza gegeten in de pizzeria in Ryd Centrum. Het was supergezellig en we kletsten aan een stuk door! Na de pizza, gingen we het hotel van papa en mama bekijken en daarna brachten ze ons weer terug naar mijn kamer, waar ik een logeerbed had voor Eric.

Zaterdagochtend begon lekker relaxed. Ik had een uitgebreider ontbijtje gemaakt, dan mijn gebruikelijke knackebröd met jam en we keken samen gtst;) Om elf uur kwamen mn ouders bij ons en dronken we samen koffie, met heerlijk valentijnsgebak dat ze meegenomen hadden. Daarna ging ik ze vanalles laten zien. We liepen door Ryd en naar de universiteit en de sporthallen. Voor de verandering sneeuwde het ook weer en ze vonden het allemaal erg koud. Blijkbaar raken wij daar hier toch aan gewend, want ik had het toch minder koud dan zij..
Weer terug bij mijn kamer, gingen we met de auto naar de Ikea. Ook dit was weer makkelijker gezegd dan gedaan. Het lijkt misschien logisch dat wanneer je ergens vier weken woont, je de weg wel weet. (“hoe vaak ben je ook alweer bij de Ikea geweest, Marcelle?” “uh vijf keer...”) Maar in de praktijk is dat toch echt anders. Ik zit altijd in de bus, die nooit de rechtstreekse weg neemt, dus moest het anders kunnen. In praktijk hebben we zaterdagmiddag ook niet de rechtstreekse weg genomen, en lekker veel van Linköping gezien;)

Uiteindelijk toch bij de Ikea aangeland, waar ik even een aantal leuke dingetjes kocht en papa en eric spullen kochten om gordijnen voor mij te creëren (dit is gelukt en werkt perfect, thanks a lot:D) Daarna gingen we door het winkelcentrum en als laatst naar de Maxi. Ja, ik kon er even goed gebruik van maken dat we met de auto waren, dus heb ik een flinke voorraad ingeslagen. Toen was het tijd om terug naar Ryd te gaan, en dat deden we binnen tien minuten, kijk we kunnen het dus wel;)

’s Avonds gingen we met zijn vieren uit eten in het centrum van Linköping. We wilden een leuk restaurantje, maar alles wat er enigszins eetbaar en gezellig uitzag, daar werden we uitgezet omdat ze al vol zaten! Bijna eindigden we in de kebabzaak, tot Eric nog een restaurant ontdekte. Hier hebben we uiteindelijk heerlijk gezeten en een hele gezellige avond gehad!:D Papa wou ons wel terugbrengen met de auto, maar eenmaal in de parkeergarage van het hotel, hadden we een redelijk probleem: iemand had onze auto klem gezet, waardoor wij onmogelijk eruit konden! Dan maar met de bus naar huis, wat ook prima ging.

De volgende ochtend gingen Eric en ik samen naar het hotel van papa en mama. Daar konden we uitgebreid en lekker ontbijten met zn vieren. Daarna was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan. Op Skavsta konden we nog even samen koffie drinken, en toen moesten mn ouders en Eric echt door de douane en namen we afscheid na een enorm, fantastisch, geweldig, leuk weekend!:D
Even had ik het gevoel, van wat moet ik nou gaan doen vanmiddag? Maar ik kreeg gelijk smsjes ‘ga je vanmiddag mee film kijken met de belgen?’ en ‘vanavond gaan we een kanelbullar maken, kom jij ook?’ En toen wist ik weer zeker dat het superleuk is om hier te zijn in Zweden! Toch had ik ’s avonds nog wel last van het alleen-zijn gevoel, maar dat is ook wel logisch denk ik, je bent het hele weekend samen met je ouders en broertje, dus die mis je dan toch wel als ze weg zijn!
Ik ging met de bus terug naar huis, en nog voor ik thuis was, waren papa, mama en eric al geland in Eindhoven, waar het overigens ook sneeuwde, bij mij scheen toen het zonnetje:D

Het film kijken redde ik niet meer, maar de kanelbullar maken wel! Een kanelbullar is een typisch Zweeds ding, een soort van koffiebroodje maar dan met kaneel. Van de Zweedse corridor-genoot van Johannes leerden we hoe we dit moeten maken. Ik heb het hele recept opgeschreven, dus nu kunnen we het zelf ook proberen. Onze eigen kanelbullars waren goed gelukt en erg lekker!:D

Dat was dan mijn hele weekend verhaal. Inmiddels is de week al weer bijna op de helft. Vandaag was de examination van de eerste film. We zaten in een lokaal samen met de Zweedse studenten, die de course Film&Video gevolgd hadden. Om de beurt showden we ons filmpje, dit was erg leuk, want zo zag je wat iedereen gemaakt had. De Zweedse studenten hadden al vaker zo’n course gehad, maar onze film deed niet onder voor de Zweedse creaties:D

Via deze manier wil ik iedereen die reacties op mijn site zet, nog een keer heel erg bedanken! Ik vind dat heel erg leuk. Het is fijn om te lezen hoeveel mensen aan mij denken en mij volgen. Dank jullie wel allemaal!:D
Mijn muur met kaartjes raakt ook al gevuld, waar ik ook niet over klaag;) Kortom, bedankt voor alle berichtjes, mailtjes, krabbels, kaartjes, smsjes etc.

Hejdå! (=doei!)
Puss och kram! (=Kus en knuffel!)
Marcelle