Riga, Gotland en weer Kallenkote

Hejhej!

Het is onvoorstelbaar, maar waar: de vijf maanden zijn voorbij en ik ben weer in Nederland. Woensdag ben ik teruggevlogen, dus ik heb inmiddels de eerste paar dagen Kallenkote weer meegemaakt. Maar voor ik over de reisdag en de thuiskomactiviteiten;) ga vertellen, heb ik eerst nog twee weken Zweden te beschrijven.

De vorige keer schreef ik al, dat we opnieuw het reisje naar Riga geboekt hadden. Dit keer was er gelukkig geen aswolk, die roet in het eten gooide (ha ha ha) Dus vertrok ik, met vijf anderen op zaterdagmorgen naar het vliegveld, om vervolgens om drie uur naar Letland te vliegen. Voor je het weet waren we daar geland, want het is maar een uurtje vliegen. We hadden een transfer geregeld, zodat we zonder problemen bij de twee appartementjes aankwamen. Gelukkig zei die man zelf al ‘It’s ugly from the outside, but inside it’s nice!’ en daarmee had hij helemaal gelijk. Voordat we binnen waren, waren we al weer vijf minuten verder, want wat een deuren en sloten zeg! (Dat zegt misschien ook wel iets over de buurt waarin we zaten…) De eerste deur, had een cijferslot, vervolgens kwam je bij een normale deur, die uitkwam in een hal die enorm stonk naar een muffige kelder. Daar zat een hele dikke deur, met een heel zwaar slot, we moesten de sleutel 4 keer omdraaien. Uiteindelijk kwamen we dan bij de laatste deur, waarbij je de sleutel ‘maar’ 2 keer om moest draaien en dan was je dan eindelijk in het appartement. Omdat we met z’n 6en waren, hadden we er twee. Ze waren heel erg ruim, met eigen keukentje en badkamer. We hadden de spullen wat verschoven en verhuisd van de ene kamer naar de andere, zodat we met z’n zessen makkelijk konden zitten en ontbijten. De eerste avond aten we in een leuk restaurantje, dichtbij het appartement. Toen kwam ik erachter dat je heel lekker vis kon eten in Riga, dat bleef ik dus de rest van de dagen doen. (Zelfs in de pizzeria at ik een pizza met zalm!:D)

Zaterdag liepen we rond door het oude stadsgedeelte, Vecriga. Het was heel erg mooi daar, mooie gebouwen en ook erg lekker weer. We bezochten een aantal kerken en hadden een waterfiets gehuurd. De volgende dagen bekeken we de Russische markt, waar je zo goed als alle lichaamsdelen van bijv. een varken kon kopen, maar ook lekkere dingen zoals taartjes en lekkere koeken. We wilden het schoolmuseum bekijken (daar kun je als pabo-student toch niet omheen), maar toen we daar eenmaal aankwamen (de halve stad doorgelopen) bleek het dicht te gaan wegens renovatie, erg jammer! Ook de actie om het openluchtmuseum, buiten de stad, te bekijken verliep niet vlekkeloos. Er zaten daar zo ontzettend veel muggen, die dwars door je kleding heen stoken, waardoor we rennend het park doorgingen en een half uur later rennend de poort uitgingen. Een souvenirtje hoefden we niet te kopen, muggenbulten genoeg!

We zijn ook een middagje geëindigd in een theehuis, dit leek ons heel erg leuk! Beneden kon je uit heel veel soorten thee kiezen, en bovenin het huis (het had een koepelvorm) lagen allemaal kussens waar je heerlijk kon liggen en je thee kon opdrinken. Door de ramen was het alleen ontzettend warm daar en door de kussens had iedereen ook nog eens z’n schoenen uitgedaan, waardoor het niet echt lekker meer rook.. Vervolgens duurde het ook nog een uur, voordat we de thee kregen en het ergste, het was nog niet eens lekker ook! Toen we dapper van elke soort een slokje geproefd hadden, zijn we gauw weggegaan!

Woensdag onze laatste dag (ochtend) in Riga, gingen we naar de Art Nouveau wijk en naar het museum daar. Heel veel ambassades zaten daar ook, dus we waren benieuwd waar de Nederlandse dan zat. Ik had hem overigens nog bijna nodig gehad, omdat mijn tasje (met daarin echt ALLE belangrijke spullen) bijna gestolen werd. We liepen door een voetgangerstunnel, die vrij druk was en een mooie plek voor zwervers enzo. Ik had m’n hand zoals altijd wel losjes op m’n schoudertasje liggen, maar niet heel stevig. Op een gegeven moment, het ging allemaal heel snel, voel ik een hand bij mijn heup, bij m’n tasje. En eigenlijk op dat zelfde moment krijg ik een duw van Johannes in mijn rug en die zegt ‘Marcelle, doorlopen nu!’ Dus ik ren met hem de trap op natuurlijk en toen vertelde hij me dat ik bijna gerold was. Ik schrok me echt kapot en ben echt eeuwig dankbaar dat hij achter me liep en het voorkwam. Je begrijpt dat ik daarna het tasje niet meer losgelaten heb!

Woensdagmiddag vlogen we weer terug om 17:00 en kwamen we door het tijdverschil ook om 17:00 aan in Zweden. Wat is het bizar dat het echt voelt als thuiskomen. Je kunt de mensen weer gewoon ‘verstaan’, je kunt ‘normaal’ betalen met kronen en je weet weer wat je moet zeggen als je een winkel binnenloopt en weggaat. Heel vreemd was het, en ik dacht nog, als dit al zo voelt, hoe zou het dan zijn als ik op Eindhoven aankom, wat precies een week later zou zijn.

Donderdag had ik weer een Linköping dagje, het was echt heerlijk weer (zo’n 23 graden). ’s Avonds organiseerden we een bbq, zodat we afscheid konden nemen van een aantal mensen.

De volgende dag stond ik vroeg op omdat het kampeerweekend ging beginnen, samen met Maaike, Els en Willeke. Na een lange rit met de bus, 3 treinen, wachten bij de haven en vervolgens nog 3,5 uur op de boot, kwamen we half 3 aan op Gotland, het eiland in het zuidoosten van Zweden. We liepen eerst naar het verhuurbedrijf om de tent te halen en de (dunne) slaapmatjes. We hadden bedacht dat we wel in een 3-persoonstent zouden passen met z’n vieren (dat scheelde geld) dus je begrijpt, groot en zwaar was de tent niet. Met alle bagage (iedereen sjouwde naast z’n gewone rugtas ook z’n dekbed mee) gingen we naar het busstation, waar we wachtten op de bus. Toen die na 40 minuten nog niet kwam, zijn we maar eens gaan vragen en bleek dat de bus alleen ’s ochtends reed! Omdat de camping vier kilometer buiten de stad lag, moesten we toch een andere oplossing verzinnen. Daarom besloten we alvast 2 tandems te huren met een fietskarretje. Om niet weer dat hele eind terug te lopen met bagage, gingen Maaike en Els de fietsen halen en bleef ik met Willeke wachten. En dat hebben we geweten, na anderhalf uur waren ze eindelijk terug! (verdwaalacties, mensen die voor de eerste dag werkten bij de fietsverhuur, het karretje wat er verkeerd aangemaakt werd en vervolgens niet meer los kwam etc.) Uiteindelijk was er ook nog maar 1 tandem te huur, dus met die tandem en 1 gewone fiets (met karretje!) kwamen ze terug, maar omdat we nu nog maar 3 zadels hadden, gingen er nog weer 2 weg met de tandem, om nog 1 laatste fiets te halen en toen (het was inmiddels half 7) konden we dan eindelijk naar de camping. Daar hadden we de tent snel staan en testten we even hoe dat lag.. ‘Krap’ is wel een juiste omschrijven, maar ‘als sardientjes in een blik’ vind ik eigenlijk nog beter… Ach, je moest gewoon ’s avonds kiezen of je op je rug of buik wilde gaan slapen, want draaien ging niet echt. Ik heb gelukkig nog wel redelijk goed geslapen, beter als sommige anderen, alleen door die dunne matjes heb je op het laatst last van elk lichaamsdeel.

Zaterdag zijn we de hoofdstad van het eiland Visby gaan bekijken. Dit was een heel leuk stadje. Deze stad is ook gebruikt als decor voor de films van Pippi Langkous. Eind van de middag gingen we terug naar de camping en omdat de zon al de hele dag scheen en er ook geen wolken waren, en omdat onze camping aan het strand lag, vonden we dat we toch wel moesten zwemmen in zee! Dus na een half uur, moed verzameld te hebben aan de kant van het water, zijn we er allemaal eventjes in geweest! KOUD!!! Ik hoorde dat het water ongeveer 9 a 10 graden was…

Na opnieuw een zware nacht, de rugpijn werd elke ochtend erger, was het zondag weer heel erg mooi weer. Vandaag wilden we een leuk fietstochtje maken over het eiland. In het midden van het eiland lag het stadje Roma, en het leek ons leuk om daar heen te fietsen. Maar het bleek iets verder, dan we dachten, dus toen we zo’n 20 kilometer gefietst hadden en er nog lang niet waren, was de zadelpijn al groot. We hadden namelijk in die vijf maanden niet echt gefietst in Zweden. Toch zijn we doorgegaan en kwamen we in Roma, waar echt niets te beleven was! We hadden iets gegeten bij de plaatselijke hamburgertent, meer was er ook niet, en toen fietsten we rechtstreeks terug naar Visby (toch nog 18 kilometer). In totaal hebben we meer dan 50 kilometer gefietst!

Maandag gingen we eind van de middag terug naar Linköping. Dus braken we ’s ochtends de tent af. We hadden het karretje weer gehuurd, zodat we makkelijk de spullen konden meenemen. Maar toen we weg wilden fietsen, zagen we dat de band hartstikke lek was!! Er zat dus niets anders op, dan de rugtassen op doen, en verder de fietsen vol te hangen met alle andere tassen.. Toen we alles ingeleverd hadden bij het verhuurbedrijf, zijn we nog in het Gotlandsmuseum geweest en daarna gingen we naar de boot, die 16:45 uur vertrok. Op het vaste land moesten we wachten op de trein en in Stockholm stapten we over op de bus. Het laatste stukje met de taxi en zo was ik 2:00 uur eindelijk thuis.

Tijd voor uitslapen was er niet, want dinsdag was echt mijn laatste dag in Linköping en die stond in het teken van opruimen, koffer inpakken en schoonmaken. Wat een ramp vond ik het weer! Eigenlijk mag ik helemaal niet klagen, want ik hoefde helemaal niets weg te gooien. In juli ga ik met mijn ouders en Eric op vakantie naar Denemarken en Zweden, ik wil ze heel graag nog Linköping zonder sneeuw laten zien en zo kunnen we heel makkelijk mijn laatste spullen meenemen, omdat we dan met de auto gaan. (In juni en juli betaal je geen huur, vandaar dat ik mijn kamer nog gewoon heb). Ik ging dus nu terug met 1 koffer, met alleen de hoognodige spullen erin. Om de één of andere reden heb ik zoveel hoognodige spullen, dat ik eerst al drie keer in en uitpakken nodig had, voordat alles er in paste. Vervolgens ging ik wegen, bleek mijn koffer 21 kilo te zijn. Oh nee… Dat is 6 kilo te zwaar. Echt wat een drama! Inmiddels was het al avond en hielden we een ‘pancake-party’ voor onszelf (we waren nog met vijf Nederlanders) en voor de buitenlanders. Dat was een hele gezellige laatste avond, en omdat het in mijn corridoor was, kon ik makkelijk even weglopen en mijn koffer herpakken om er meer en meer uit te gooien. Dit lukte gelukkig.

Omdat ik dinsdag niet aan schoonmaken toegekomen was, had ik woensdag de wekker maar om 6:00u gezet. Zo had ik rustig 2,5 uur de tijd om de laatste spullen in de koffer te doen, mijn kamer nog even te stofzuigen en de badkamer schoon te maken. Om half negen hadden we met elkaar afgesproken. Omdat ik mijn fiets nog had, fietsten twee naar de universiteit om de sleutels in te leveren en de rest wachtte even bij de bagage. Toen gingen we half tien met de bus naar het busstation om daar met de bus naar het vliegveld te gaan. Eigenlijk heb ik de hele dag als een roes beleefd. Ook al weet je dat het waar is, het is bijna niet voor te stellen dat je ’s avonds echt weer in je Nederlandse thuis bent.. Dat je echt voor de laatste keer de deur van de kamer dichttrekt en uit Linköping wegrijdt (voor mij niet helemaal de laatste keer, maar toch) Het is echt bizar. Ons vliegtuig vertrok op tijd en twee uurtjes later landden we in Eindhoven. Daar zagen we onze ouders boven op het uitzwaaidek staan. We kregen de koffers snel en toen kon ik eindelijk mijn ouders weer een knuffel geven! Met de auto gingen we naar huis. Ik bleef maar om me heen kijken, dat heb ik nu, na een paar dagen nog steeds, het gevoel is zo bizar, dat je blijft kijken om te beseffen dat het echt zo is, ik ben echt weer in Nederland. De eerste dagen thuis bevallen prima. Het is heel erg leuk om iedereen weer te zien, donderdag gelijk mijn oppasgezin weer, Femke was ’s ochtends bij ons thuis en om 15:15u kon ik Robert-Jan en Jalien uit school halen. Daarna met hen mee naar huis, waar Femmie een high tea gemaakt had voor mij:D Vrijdag ben ik op mijn werk wezen koffie drinken om zo ook de eerste collega’s weer te zien en vrijdagmiddag had ik een surpriseactie van vriendinnen. Ik moest in de stad komen en toen ik m’n fiets op slot zette, viel Desiree me bijna aan:P Geblinddoekt liep ik met haar ergens heen en waar we naar binnen liepen (de Rechter), waar Nick&Simon-liedje aanstond en een groot spandoek hing ‘Valkommen Hemma’ en al mijn vriendinnen waren er! Heel erg leuk:D:D! Gisteren waren we als gezin weer compleet, Eric was teruggekomen van vakantie, dus zijn we uit eten geweest.

De komende weken moet ik nog twee verslagen maken voor de pabo en ga ik langs bij mijn nieuwe stageschool, maar ook nog een keertje langs bij mijn oude stageschool. En de familie komt nog langs binnenkort.

Dit was dan mijn laatste reisverslag voor op de site. Ik wil voor de laatste keer iedereen bedanken die mij gevolgd heeft, toen ik in Zweden was. Het bleef leuk om de reacties te lezen en te weten hoeveel mensen aan je denken.

Tack så mycket!!! (=dankjewel)
Liefs Marcelle