Vakantie in Lapland

Lieve allemaal,

Zoals beloofd mijn reisverslag over Lapland!:D Voor mensen die nu geen tijd hebben in een lang verhaal: Het was in 1 woord GEWELDIG!

Donderdagochtend, anderhalve week geleden, ging vroeg de wekker. 4:45 uur om precies te zijn! Snel aankleden, de laatste spullen in de tas en op weg naar de bus. Ik had van tevoren gecontroleerd of bus 3 wel zou gaan zo vroeg, maar dat was geen probleem, vanaf 5 uur ’s ochtends rijdt hij hier al. Ik wilde de bus van iets voor half zes. Toen ik daar aankwam lopen stond de tijd al op 3 minuten, dus de bus zou bijna komen. Keurig sprong hij van 3 naar 2 minuten en vervolgens naar 1 minuut. Maar in plaats van dat de bus komt opdagen, sprong hij terug naar 20 minuten..!! Eerst dacht ik nog, dit is vast een fout van dat ding, hij zal zo wel komen. Maar nadat twee minuten gedacht te hebben en ik iemand anders ook heel zenuwachtig zag worden, begon ik het zelf ook niet leuk meer te vinden! Ik bekeek de tijd van de volgende bus, maar daarmee zou ik de trein naar Stockholm niet halen..
Aan een man bij de bushalte vroeg ik om telefoonnummers van een taxi. Ik kreeg er maar liefst drie! Maar geen enkele werd opgenomen… Nu begon ik toch echt wel te panieken, wat kon ik nu nog doen? Ik belde Desiree om te laten weten dat ik de trein niet kon halen, en op het moment dat ik ophang, springt de tijd opeens van 7 minuten naar 2 minuten!! Ik kon het bijna niet geloven, en geloofde het pas echt toen ik de bus aan zag komen rijden:D Het werd nog een gestrest kwartiertje voor mij, maar een paar minuten voor zes zat ik echt in de trein naar Stockholm en kon ik opgelucht ademhalen.

In Norrköping kwamen Desiree en Annelies bij mij zitten en voor we het wisten waren we in Stockholm. Daar gingen we met de bus naar het vliegveld Arlanda. Arlanda is een erg groot vliegveld, net als Schiphol, dus voor we in de juiste terminal waren, was het een kwartier later. Eigenlijk ging het allemaal heel snel. Even zitten, broodje eten, naar de gate, met een bus naar het vliegveld en zo zit je in de lucht op weg naar Lapland. Omdat we laat hadden ingecheckt konden we niet naast elkaar zitten. Ik zat nog wel naast Annelies, helemaal voor in het vliegtuig, op deze manier konden we de stewardess goed in de gaten houden (ze heeft zich maar liefst 3 keer omgekleed;))

Na een tijd gevlogen te hebben over de uitgestrekte sneeuwweides en bossen, landen we kwart over twaalf in Kiruna. Vanaf daar gingen we met de bus naar het centrum. Bij de tourist info vroegen we de weg naar ons hostel, want we hadden geen idee waar we dat konden vinden;) Gelukkig was het niet moeilijk en liepen we er zo op af. In Kiruna was het trouwens niet kouder als in Linköping, dat was erg fijn:D Ons hostel was eigenlijk een kamer op een school in een soort van studentenhuis. Onze kamer zag er prima uit en er was een gedeelde keuken en woonkamer, wat ook heel fijn was. Eind van de middag hebben we Kiruna bekeken en lekker pizza gegeten. Na die pizza hadden we heel veel zin in een lekker toetje. In een supermarkt verkochten ze daim-ijsjes, echt ontzettend lekker!:D Natuurlijk ook enorm koud. Het is ook bizar om een ijsje te eten, terwijl het gewoon niet smelt als je een hap neemt.. Ach het was een hele ervaring zullen we maar zeggen. Terwijl we terugliepen naar het hostel, hadden we nog gekeken bij de plaatselijke langlaufvereniging en ijshockeyhal. ’s Avonds hadden we voor het eerst sinds tijden weer eens gewoon tv gekeken i.p.v. altijd programma gemist, hoewel het natuurlijk wel Zweedse zenders waren. Daarna vroeg gaan slapen, zodat we goed uitgerust begonnen aan het grote avontuur van de volgende dag…

Vrijdagochtend, iets voor negen uur, stonden we klaar bij ons hotel en zagen we algauw onze huskeyman Henrik de bocht om rijden in zijn Dodge. Gelijk maakten we kennis met, wat we later de ‘Lapse lompheid’ noemden. Niks geen voorstellen, welkom heten, of ‘hebben jullie er zin in?’, alleen de deur waar we in moesten stappen werd aangewezen..

Via andere hotels en het tankstation reden we de stad uit, tot we bij de startplaats van de tour kwamen. De sledehonden stonden al klaar, net als de sleeën en de sneeuwsscooters. Van Henrik kregen we een dikke, warme, lompe broek en zo mogelijk nog lompere schoenen;) Maar lekker warm waren ze wel! Terwijl we bezig waren met passen van de kleding, hoorden we dat een van de gidsen een Nederlandse vrouw was! Uit Meppel nog wel! Dat verwacht je natuurlijk noooooit, ben je helemaal in Lapland heb je een Nederlandse begeleider, heel apart. Ook bleken er twee Nederlandse jongens, te zitten in de groep van in totaal 23 mensen.
Het weer was trouwens echt fantastisch!:D Blauwe lucht, bijna geen wind en de zon scheen heerlijk, het kon niet beter!

Nadat Henrik alles had uitgelegd over het besturen van een sneeuwscooter en hondenslee, kon dan eindelijk de tocht beginnen. Het duurde een uur lang en we wisselden onderweg steeds, zodat iedereen de sneeuwscooter kon besturen en de hondenslee natuurlijk ook! Het was ongelofelijk gaaf om te doen. Je ziet alleen maar sneeuw en bos om je heen en dan met die blauwe lucht erboven, echt prachtig! Om een hondenslee te besturen hoef je alleen maar achterop te staan, de honden rennen vanzelf de goede weg. Je kunt ze alleen stoppen door op de rem te gaan staan, die zich dan vast haakt in de sneeuw, als je dat doet, willen de honden natuurlijk nog steeds rennen, maar krijgen ze de slee niet meer vooruit. Het rijden op de sneeuwscooter deed me denken aan het rijden op een quad en was ook heel stoer om te doen! Veel te snel zat de tocht erop en gingen we lopend over een bevroren meer naar het kamp. Het kamp lag in een bos aan de rand van dit meer. Ik vond het meteen een vet leuk kamp, met allemaal houten blokhutjes in een open plek in het bos. Henrik deelde mee dat er eerst hout gezaagd en gehakt moest worden en dat we daarna gingen lunchen. Dus aan de slag dan maar;) De lunch werd een soort van groentesoep met stukjes aardappel en vlees, en dat vlees was niets minder als echt rendiervlees! Het was gelukkig wel lekker.
Na het eten zijn we gaan schaatsen, erg leuk. We zagen toen de zon ook al langzaam zakken achter de bergen wat zorgde voor een hele mooie lucht. De rest van de middag hebben we ons vermaakt met thee drinken in onze blokhut waar we sliepen met zn vijven. We konden daar namelijk zelf thee zetten. Buiten gingen we nog sleetje rijden en we deden de meest grappige spelletjes.

Het avondeten bestond uit, ja hoe zal ik het noemen.. Macaroni met groente en rendiervlees, een soort van rendiervleespasta;) Het was in ieder geval wel lekker. Helaas sneeuwde het ’s avonds, dus we zagen de kansen op het Noorderlicht al aan onze neus voorbij gaan. Toen we eenmaal klaar waren met eten en we Steeke (de nieuwe kampleider, zowat de uitvinder van de Lapse Lompheid haha) hadden geholpen met de ontbijtmanden klaar te maken, was het ook al half elf. We bedachten de wekker te zetten, desnoods elk uur weer, en eerst te gaan slapen. Ik weet niet meer waarom, maar we stonden nog even buiten op het balkon. Tot onze verbazing sneeuwde het niet meer en zagen we heel veel sterren. Snel warme kleren aan dus, en op naar het meer! Daar hebben we gezeten, met ons gezicht naar het noorden natuurlijk. Omdat niemand ooit eerder het Noorderlicht had gezien, wisten we niet goed wat we moesten verwachten. We zagen in het noorden wel vreemde lichtvlekken, die af en toe sterker werden of zwakker en zelfs van plaats verwisselden.. Na vijf minuten waren we het erover eens dat dit toch echt het Noorderlicht was:D! Het Noorderlicht kan heel veel kleuren hebben, bij ons was het mintgroen, maar als je een hele goede avond hebt dan kan het zelfs roze of paars worden. Het was supermooi. Het is doodstil, op een waterstroompje na en je ziet een enorme en prachtige sterrenhemel boven je. Echt veel meer sterren als in Nederland of Linköping! En dan ook nog eens het Noorderlicht erbij. Echt met geen woorden te beschrijven, voor mij was dit het ultieme Laplandgevoel.

Natuurlijk hadden we ’s nachts de wekker nog een paar keer gezet, in de hoop op nog mooier Noorderlicht, maar dat werd hem niet, net als de zonsopkomst. Het was beide keren bewolkt. Zaterdagochtend zijn we gaan ontbijten en vervolgens gaan wandelen door het bos. Het eerste deel van het pad was goed te lopen, maar daarna kwamen we op een deel waar normale mensen tot hun knieën wegzakken. Als je, je dan bedenkt dat ik op z’n minst nog 20cm verder weg zak, kun je, je voorstellen hoe zwaar het lopen werd;). Op een gegeven moment zat ik echt tot aan m’n middel in de sneeuw! We hebben wel enorm veel gelachen, aangezien er ook altijd wel iemand was die een sneeuwballengevecht begon. Ik eindigde dan ook helemaal wit van de sneeuw:D

Om twaalf uur waren we terug in het kamp en hebben we daar nog gebbqd, erg lekker! Daarna hebben we voor de laatste keer thee gedronken in onze blokhut en vervolgens was het tijd om te vertrekken. De terugreis was weer fantastisch!:D Superleuk weer om op de sneeuwscooter te rijden en de hondenslee te besturen. Veel te snel waren we terug bij het beginpunt. Vanaf daar werden we door Henrik weer terug gebracht naar het hotel.

Daar konden we heerlijk douchen, dat was wel erg fijn zeg:D We stonken echt enorm naar een mengeling van rendier, vuur, olie (van de oliekachel in onze hut), hond en noem maar op. Het jammere is dan weer, dat je, je stinkjas wel weer aan moet doen, toen we ’s avonds weer Kiruna in gingen. We hadden gegeten bij dezelfde pizzeria als donderdagavond. Daarna hebben we film gekeken in onze woonkamer. Het handige van de films op tv was, dat de twee zenders niet tegelijk reclame hadden. Zo konden we in de reclame van ‘Nothing Hill’ zappen naar ‘Seven’ en andersom ook ;) Ideaal!:D

Zondagochtend was er geen tijd voor uitslapen. De bus naar het ijshotel vertrok namelijk om 9:50u. Het ijshotel was echt ontzettend mooi. Je kon alle kamers bekijken, en het was echt volledig gebouwd van ijs en sneeuw. Het was wel erg koud binnen, zelfs zo koud, dat toen we naar buiten gingen, het gewoon warm voelde! Heel bizar, want je weet dat het buiten echt niet warm is. Ook zijn we nog bij het Sami-museum geweest en hebben we thee gedronken in een echte sami-tent.

Eind van de middag gingen we terug naar het vliegveld, dat werkelijk waar nog kleiner is als Stockholm Skavsta! Het winkeltje dat er zat ging alleen open als er een vliegtuig vertrok. Bovendien vertrokken er maar 2 vliegtuigen op de hele zondag! Om half acht landden we weer in Stockholm. Vanaf daar gingen we met de bus terug naar Stockholm Centraal. Gelukkig konden we een trein eerder nemen. Het is heel vreemd om op vakantie te zijn en dan vervolgens terug naar huis te vliegen, wat dan niet Nederland is, maar Linköping voelt dan wel weer echt als thuis. Echt apart. Om half twaalf was ik in Linköping, ik had de laatste bus en zo was ik na een fantastische vakantie weer thuis in mijn eigen vertrouwde kamertje:D


Ik wil iedereen weer bedanken voor de berichten op mijn site, lieve kaartjes, mailtjes, smsjes etc. Het blijft ontzettend fijn om te lezen en krijgen!

Tot snel weer! En veel plezier met het foto’s bekijken!
Liefs, Marcelle