Vanuit Linköping!!

Het duurde even, voordat ik tijd had om het verslag te typen, want als ik schrijf, doe ik het ook goed en uitgebreid! Op dit moment, zit ik aan mijn bureau, in mijn eigen kamertje in Zweden, dit verslag te typen. Maar ik zal even beginnen bij het begin;)

Donderdag, de dag van vertrek. Om elf uur gingen we op weg naar het vliegveld in Eindhoven. Ik nam thuis afscheid van Eric, hij kon niet mee. De eerste tijd in de auto vond ik heel moeilijk, het is zo’n raar idee, om te bedenken dat je daar vijf maanden niet meer zult komen! Onderweg lunchten we bij Apeldoorn, daarna nog een uur rijden en zo waren we kwart voor twee op het vliegveld. Gelukkig had ik mijn ouders nu nog voor de koffers, want het was erg zwaar. Bij het inchecken geen problemen gelukkig, de grote koffer woog 14,7 netjes gedaan, al zeg ik het zelf! De kleine woog iets van 12 kilo en mijn handbagage werd niet eens gewogen. De andere Nederlanders waren er ook allemaal al. Met papa en mama dronk ik nog een kopje thee en toen werd het tijd om door de douane te gaan. Het echte afscheid, de laatste knuffels en toen doorlopen.. Gelukkig werd ik direct bezig gehouden door alles wat er gebeuren moest bij de douane, jeetje wat een toestand! Laarzen uit, laptop uit de tas, riem af, sieraden en horloge af etc. Toen ik alles wel gehad dacht te hebben en er doorliep begon-ie nog te piepen ook! Blijkbaar iets vergeten dus: en inderdaad ik had mijn telefoon nog in mijn zak zitten. Zegt de vrouw van de douane ook nog ‘beetje dom hè!’ Nou sorry hoor, was is nou dom, de regels, dus dat we o.a. op sokken moeten lopen, of ik??

Na tien minuutjes zitten, mochten we ook al instappen. We konden gewoon lopend naar het vliegtuig en omdat we met zijn 9-en waren, en er rijen van drie stoelen waren, zat niemand alleen. De reis ging erg snel, nog geen twee uur later werd de daling ingezet en zagen we de sneeuw al liggen. Toen we geland waren, deed iedereen z’n winterjas, sjaals, muts en handschoenen aan, omdat het koud zou zijn. Eenmaal buiten bleek dit helemaal niet zo te zijn, we snapten er niks van: voelt dit nou als -15?? Later bleek dat de erge kou weer weg was, en dat de temperatuur nu net rond het vriespunt is. De koffers kwamen vrij snel, vervolgens gingen we nog even Zweeds geld pinnen en toen naar het hotel voor de eerste nacht. Het was een klein stukje lopen, dus dat viel alweer mee met de zware koffers. Het hotel was prima voor de eerste nacht, zelfs nog erg luxe ook! Ik sliep met Lisanne en Myrthe op een kamer. De kamers waren klein, met twee stapelbedden (ik mocht boven). We aten ‘s avonds bij het vliegveld en hebben daarna film gekeken (Alles is Liefde, om nog maar even het Nederlandse gevoel te houden;))

De volgende ochtend, vrijdag, was er een lekker ontbijt in het hotel en gingen we vervolgens naar de bushalte om met de bus naar Linköping te gaan. De busrit duurde anderhalf uur en vooral het eerste half uur voelde we ons net een stel Japanners. ‘Oh kijk nou die huisjes..’, ‘Oo die sneeuw is mooi, moet je die bomen zien!’ ‘Kijk, kijk rendieren!’ ‘Uh, dat zijn gewone herten hoor!' Compleet met fototoestel beleefden we de tocht. Alleen het vlaggetje van de gids ontbrak nog haha.

Ongeveer om 12 uur waren we in Linköping. We ploegden met de zware koffers door de sneeuw, om naar de bus te gaan die ons bracht naar de universiteit. Heel aardig van de buschauffeur mochten Bianca, Myrthe en ik zomaar instappen toen we vroegen waar we nou een kaartje moesten kopen. Blijkbaar vond die chauffeur dat niet zo nodig. Wat alleen wel een probleem was, dat de bus al wegreed, toen alleen Johannes pas terug was, gelukkig kwam de rest met de volgende bus ook naar de universiteit. Ik had al helemaal in m’n hoofd, hoe we het zouden doen, snel de sleutel halen en dan door naar de Ikea, voor de nodige spullen. Dit liep helaas anders. We werden heel aardig ontvangen en konden direct doorlopen naar een informatiebijeenkomst, die anderhalf uur zou duren.. :S Daarna moesten we het collegegeld alvast betalen, een studentenkaart aanvragen en toen, kregen we dan eindelijk, eindelijk de sleutel! Het was inmiddels al 4 uur, en het begon al te schemeren toen we bij de bushalte waren. Jeetje, wat had ik het toen gehad zeg. Die zware koffers door de sneeuw was gewoon niet grappig meer en om bij de studentenwijk ‘Ryd’ te komen, moesten we nog overstappen ook. Om half vijf kwamen we daar aan en we spraken af om zo snel mogelijk terug te zijn voor de Ikea. Daar moesten we namelijk echt heen, want ik had bijvoorbeeld helemaal geen kussen en dekbed mee kunnen nemen.

Met een plattegrond van Ryd, liep ik op zoek naar mijn huis. Het is echt wel een redelijk grote wijk, dus erg makkelijk is dat niet, en bovendien was het al pikdonker. Gelukkig wel goede straatverlichting maar toch. Ik liep achteraan en op een gegeven moment zie ik dat Bianca geholpen wordt met haar koffers door twee jongens, dus ik schreeuw hard ‘dat is niet eerlijk!’ Gelukkig hoorden ze me, en besloot een van de twee mij te helpen. Wat was ik blij zeg! Die jongens wisten ook precies waar mijn huis was, en toen liepen we er zo op af. Toen ik zag dat ik op de tweede verdieping woon en er ook geen lift is, was ik helemaal blij met deze Duitser en Fransman!! Mijn kofferhelden:D

Alleen liep ik mijn kamer binnen en wat was ik toen blij! Het was veel en veel groter als de beloofde 20m2, er stonden heel wat meubeltjes, het was schoon, het matras zag er lekker zacht uit. Ik was weer helemaal over de ‘zware-koffer-dip’ heen. Snel zocht ik een grote tas in mijn koffer en ging naar de bushalte.

Met de bus gingen we naar de Ikea, waar we een halfuurtje later aankwamen. De Ikea is gewoon precies hetzelfde als Nederland, heel erg grappig. Ik kocht de belangrijkste spullen en we aten daar ook. Ook gingen we naar de enorme supermarkt, die niet voor niks de ‘Maxi’ heet, om daar de eerste boodschappen te halen, zoals shampoos, schoonmaakmiddelen en ontbijtspullen. ’s Avonds thuis heb ik een beetje schoongemaakt en verder al mijn koffers uitgepakt. Ook maakte ik kennis met mijn Chinese buurjongen. Voor de rest had ik nog geen huisgenoot gezien. Wat waarschijnlijk te maken heeft met mijn ‘woonkamer-probleem’, maar dat verhaal zal ik bewaren voor het volgende verslag.

Zaterdag had ik uitgeslapen. Toen ik weg wilde, kwam ik een huisgenoot tegen op de gang, dit was een Spaanse jongen. Om elf uur afgesproken met de Nederlanders om naar het centrum te gaan voor de internetkabel, want die heb je wel nodig als je wilt internetten op je kamer. Daarna ben ik met een klein groepje (Els, Willeke, Maaike en Lisanne) opnieuw naar de Ikea geweest om nu rustig rond te lopen en allerlei leuke dingetjes te halen om mn kamer een beetje leuk te maken. ’s Avonds hadden we afgesproken om met dit zelfde groepje te gaan koken. We maakten spaghetti bolognese bij Lisanne thuis (die had de schoonste keuken haha) en ons eerste gerecht was erg lekker, al zeggen we het zelf! ’s Avonds ben ik bij Els geweest en hebben we met hetzelfde groepje als het koken, film gekeken.

Zondagochtend was ik vroeg wakker. Ik ben thuis gewend aan een hele donkere kamer en dat heb ik hier helemaal niet, dus dat is nog even wennen. Ik heb geskyped met een aantal, want met de kabel doet internet het!!:D Ook ben ik druk bezig geweest om mijn kamer een beetje te verbouwen, want de meubels stonden niet zo heel praktisch. Ook heb ik het leuk ingericht en zo was het een paar uur later echt mijn kamertje geworden. Zie de foto’s voor het resultaat. Zondagmiddag hebben we een rondje gedaan langs bijna alle Nederlanders om de kamers te bekijken en de keukens te inspecteren. We aten ’s avonds met hetzelfde groepje bij Els, en ook Johannes kwam gezellig mee-eten.

Maandag, gister dus, was echt een
regeldag. We gingen naar de universiteit omdat we ons lesrooster niet kunnen vinden op internet en we ook niet wisten wanneer en waar de Zweedse cursus nou precies start. Het was 20 minuten lopen naar het universiteitscomplex, dus dat viel mee. Inmiddels is het een paar graden kouder en sneeuwde het ook. Er was ons aangeraden om op tijd te zijn bij die mevrouw die we nodig hadden voor onze vragen en dat hebben we geweten. Ondanks dat we een kwartier voor tijd al het nummertje trokken, stonden er 12 wachtenden voor ons. Lekker is dat! Gelukkig hadden we meer te regelen. Na een uur stonden we veel wijzer weer buiten. We zijn langs de sporthallen gegaan en ik denk dat ik een abonnement neem, want je kunt dan voor niet heel veel geld allerlei dingen doen, zoals steps, aerobics, body pump etc. Lijkt me wel leuk! Ook kocht ik beltegoed, voor op mijn Zweedse simkaart en die werkt inmiddels ook. Erg handig en vooral goedkoop;)

Gistermiddag ben ik met Maaike, Els en Willeke in Linkoping geweest en hebben we winkels gekeken en heb ik ook een waterkoker gekocht. Dus vanaf nu hoef ik niet mn thee meer te zetten in een pannetje op het fornuis. ’s Avonds heb ik gekookt en gegeten bij Willeke. Daarna is iedereen bij mij geweest en hebben we gekletst en film gekeken.

Vanochtend lang uitgeslapen. ’s Middags zijn we naar het centrum van Linkoping gelopen. Dit was een flinke wandeling van 3 kwartier, weten we dat ook weer. Het sneeuwt vandaag nog steeds en daarom heb ik in de stad heerlijke warme snowboots gekocht. Want ik begon toch natte sokken te krijgen in mijn laarzen. Verder zit ik nu al een tijdje thuis, te skypen en mijn verslag af te maken, wat erg lang geworden is. Nou ik ga er een paar foto’s bij uploaden.

De reacties uit Nederland, vond ik al heel leuk, maar zijn nu nog leuker als je echt weg bent! Dus ga vooral zo door!

Heel veel liefs, Marcelle